Historia Dublina

Dublin dzisiaj

Dublin jest stolicą i największym miastem Republiki Irlandii, położonym na wschodnim wybrzeżu, u ujścia rzeki Liffey. Miasto jest administracyjnym, kulturalnym i gospodarczym sercem Irlandii, zamieszkanym przez niecałe 500 tysięcy mieszkańców. W tzw. aglomeracji dublińskiej (Greater Dublin Area) obejmującej Dublin i okalające go hrabstwa mieszka 1.6 miliona ludzi.

Według badań z 2006 roku, co piąty rezydent stolicy posługiwał się językiem polskim, jako ojczystym. W sondażu BBC z 2003 roku, obejmującym respondentów w całej Europie, stolica Irlandii została uznana za najlepszą do życia w Europie. Swoich gości Dublin nie powala na kolana spektakularną architekturą, ale pogoda ducha jego mieszkańców, niepowtarzalna atmosfera tutejszych pubów i soczysta zieleń parków sprawiają, że Dublin to miasto, do którego chce się wracać.

Dublin historyczny

Baile Atha Claith, gaelicka nazwa Dublina oznacza „Miasto Przegrodzonego Brodu”. Początki celtyckiego osadnictwa u ujścia Liffey datuje się na czasy wczesnego chrześcijaństwa, ale za datę powstania miasta przyjmuje się rok 841, a za jego założycieli uważa się Wikingów. To oni w miejscu tzw. Czarnego Rozlewiska (irl. Dubh –black Linn – pool), wznieśli warownię.

W początkach swojego istnienia Dublin był ważnym ośrodkiem handlowym w tej części Europy. W 1171 roku Irlandia padła ofiarą najazdu Normanów, a Dublin stał się militarnym i sądowniczym centrum nowej władzy.
W latach 1376 – 1536, w czasach tzw. Irlandii Anglo – Gealickiej, Dublin i otaczające go tereny zwane Pale były największym obszarem Irlandii, który pozostawał bezpośrednio we władaniu Londynu.

Rozkwit miasta przypada na wiek XVIII. Powołany w roku 1757 Komitet Szerokich Ulic całkowicie przebudował średniowieczny układ urbanistyczny i stworzył szereg nowych, kluczowych arterii i mostów. Najznamienitsza architektura dzisiejszego Dublina pochodzi z tamtego okresu. Chluba miasta – browar Guinessa również został założony właśnie wtedy. Przez prawie sto lat gospodarczej i towarzyskiej prosperity Dublin w niczym nie ustępował najważniejszym ośrodkom miejskim ówczesnej Europy. Okres ten kończy rok 1798, kiedy po nieudanym powstaniu Zjednoczonych Irlandczyków rozpoczął się czas degradacji miasta, które zostało ominięte przez rewolucję przemysłową i straciło status najważniejszego w regionie na rzecz Belfastu.

Duch niepodległościowy nie został jednak w Dublińczykach stłamszony. Przegrane Powstanie Wielkanocne roku 1916, które wybuchło w centrum miasta i spowodowało wiele zniszczeń, uruchomiło bieg wydarzeń, który doprowadził do powstania całkowicie wolnej Republiki Irlandii.

Od połowy lat dziewięćdziesiątych poprzedniego stulecia Dublin przeżywa drugi okres świetności. Potężne inwestycje budowlane i transportowe, rozwój średniej i małej przedsiębiorczości, niesłabnące zainteresowanie turystów i napływ imigrantów z całego świata sprawiają, że dobitnie widać dziś, że Dublin jest stolicą prawdziwie Europejską.