Duomo – Katedra

Piazza del Duomowww.duomomilano.it

Budowę katedry rozpoczęto w 1386 roku pod patronatem biskupa Mediolanu Antonia da Saluzzo, a ukończono dopiero w 1813 roku. Do budowy użyto marmuru pochodzącego z kamieniołomów w Candoglia koło Lago Maggiore. Ciekawa ornamentyka fasady świątyni łączy elementy gotyckie i barokowe.

Pięcionawowe wnętrze, przykryte jest sklepieniem krzyżowym. Na sklepieniu absydy od 1461 roku znajduje się najważniejsza z posiadanych przez mediolański kościół relikwii, gwóźdź z krzyża świętego. Co roku 14 września w czasie święta Podwyższenia Krzyża, gwóźdź prezentowany jest wiernym.

Katedra w Mediolanie

W lewym transepcie umieszczony jest pięciometrowy, brązowy kandelabr Trivulzia, dzieło XII wiecznego złotnika. Natomiast w prawym transepcie można podziwiać XVI-wieczny marmurowy grób Giacoma di Medici, brata papieża Piusa VI ,wykonany przez Leone Leoniego. Na uwagę zasługuje również makabryczny posąg św. Bartłomieja obdartego ze skóry, którą trzyma w ręce!

Pod prezbiterium mieści się krypta św. Karola Boromeusza, kardynała żyjącego w XVI wieku. W pobliżu umieszczony jest skarbiec, gdzie zgromadzone są m.in.: naczynia i szaty liturgiczne oraz bizantyjskie rzeźby z kości słoniowej.
Witraże w większości przedstawiają sceny biblijne i pochodzą z XIX wieku. Na uwagę zasługuje również baptysterium z IV wieku znajdujące się przy głównym wejściu do katedry, w którym w 387 roku św. Ambroży dokonał chrztu św. Augustyna.

Na zewnątrz katedry znajduje się winda, którą można wjechać na dach katedry (prowadzą tam także schody), z którego roztacza się piękny widok na Mediolan. Z tarasu można również podziwiać figury zdobiące katedrę. Z bliska można też obejrzeć środkową wieżę, na której widnieje pozłacana figura madonny.

Wstęp do Katedry bezpłatny, opłata pobierana jest za zwiedzanie niektórych jej elementów, m.in.:

  • taras: 12 za wjazd windą / 7€ wejście po schodach
  • skarbiec: 1

Museo del Duomo – Muzeum Katedralne

Piazza del Duomo

W muzeum katedralnym zgromadzone są obrazy, rzeźby, przedmioty kultu religijnego oraz witraże, a także odlewy posągów i rzygaczy, którymi ozdobiony jest dach katedry.

Na uwagę zasługują również dzieła m.in.: Św. Paweł Pustelnik z XV wieku i Chrystus wśród uczonych Tintoretta. Niestety muzeum jest aktualnie zamknięte, prowadzone są tam prace konserwatorskie.

Godziny otwarcia: codziennie 10:00-13:15 i 15:00-18:00, wstęp: 5€

Santa Maria delle Grazie (Kościół NMP Łaskawej)
Ostatnia Wieczerza Leonardo da Vinci

Piazza Santa Maria delle Grazie 2

Kościół zbudowany został w latach 1463-1490, według projektu Guiniforte Solariego. W dwa lata po zakończeniu budowy Ludwik Il Moro zlecił Bramantemu przebudowanie kościoła na rodzinne mauzoleum. Zburzono wtedy m.in. dawne prezbiterium i zastąpiono go renesansową apsydą. W 1500 roku po utracie władzy przez Ludwika zaprzestano dalszych przekształceń. Jednak dzięki tym zmianom kościół prezentuje ciekawe połączenie stylów. Ostatnia Wieczerza - Leonardo da Vinci We wnętrzu świątyni wyraźnie widać różnicę miedzy wykonaną przez Solariego nawą główną pokrytą freskami i oddzieloną arkadami od naw bocznych, a skromnie udekorowaną apsydą Bramantego. Zdobienia malarskie na ścianach wykonane zostały przez Bernardina Butinonego i Donata Mantorfana. Natomiast na ścianie refektarza znajduje się słynny obraz Leonarda da VinciOstatnia Wieczerza”.

Wstęp do Kościoła bezpłatny.
Zwiedzanie obrazu „Ostatnia Wieczerza”, trzeba zapowiedzieć 3-4 dni przed planowanym terminem (rezerwacja: pn.-pt. 9:00 – 19:00, tel. 0039 02 89421146), zwiedzanie: wt.-nd. 8:15 – 18:45, wstęp 6,5€, rezerwacja 2€.

Castello Sforzesco, Museo Civici – Zamek Sforzów, Muzeum Miejskie

Piazza Castellowww.milanocastello.it

Zamek SforzówZamek wybudowany został w 1368 roku przez Galeazzo II Visconti, a następnie rozbudowywany przez kolejnych władców ze tego rodu. Za panowania Francesca Sforzy, a potem jego syna, Lodovico Il Moro Castello stał się jednym z najwspanialszych renesansowych dworów we Włoszech. Przebywali tam m.in. Leonardo da Vinci i Bramante.

Po zdobyciu miasta przez Francuzów w 1499 roku, zamek przez kolejne stulecia popadał w ruinę, aż do XIX wieku, kiedy rozpoczęto jego odnawianie.

W 1896 roku urządzono w nim Muzeum Miejskie (Musei Civici).

Castello zbudowany jest na planie kwadratu z dziedzińcem po środku, otoczony murem z blankami i narożnymi basztami. W dawnej części mieszkalnej, znajdują się zbiory sztuki starożytnej, gdzie na uwagę zasługuje m.in.: Mauzoleum Bernabo Viscontiego, Pieta Rondanini, niedokończone dzieło Michała Anioła, oraz nagrobek Gastona de Fox z pięknymi płaskorzeźbami.
Warto również zwiedzić Kaplice Książęcą (Capella Ducale), gdzie zachowały się oryginalne freski namalowane w 1472 roku przez Stefana de Fedeli i Bonifacja Bemba.
W innej części zamku znajdują się zbiory mebli i Pinakoteka, można tam zobaczyć meble z XV-XVIII wieku, zrekonstruowane wnętrze z Castello di Roccabianca z freskami ilustrującymi historię Gryzeldy z Decameronu Boccaccia a także galerię obrazów m.in.: Belliniego, Crivellego, Lippiego, Mantegni.
W części poświęconej zbiorom rzemiosła artystycznego, na szczególną uwagę zasługuje, zaprojektowane przez Bramantina, tapiserie Trivulzich, arcydzieło włoskiej sztuki tkackiej przedstawiające miesiące i znaki zodiaku.

Godziny otwarcia: codziennie 9:00-17:30, wstęp do Zamku bezpłatny.

Basilica di Sant’Ambrogio – Bazylika Św. Ambrożego

Piazza Sant’Ambrogio

Bazylika Świętego AmbrożegoBazylika Sant’Ambrogio powstała z inicjatywy biskupa Ambrożego, w latach 379-386, na terenie wczesnochrześcijańskiego cmentarza. W VII wieku świątynię rozbudowywali Benedyktyni, a w IX dobudowano dziedziniec. Przez kolejne stulecia kościół był kilkakrotnie przebudowywany.

Bazylika Sant’Ambrogio reprezentuje typowy przykład lombardzkiej romańskiej architektury sakralnej. Do bazyliki prowadzi czworokątny dziedziniec (atrium), otoczony kolumnami bogato zdobionymi scenami z Biblii i fantastycznymi zwierzętami, symbolizującymi walkę dobra ze złem. Na dziedzińcu eksponowane są znaleziska i kamienie nagrobne z cmentarza wczesnochrześcijańskiego, które znajdowały się na miejscu obecnego kościoła.
We wnętrzu świątyni, pod ołtarzem przechowywane są relikwie Św. Ambrożego – patrona Mediolanu oraz relikwie świętych: Protazego i Gerwazego. W centralnym punkcie kościoła znajduje się cyborium – pochodzący z X wieku baldachim, który podtrzymywany jest przez cztery rzymskie kolumny i dekorowany stiukami. Cyborium osłania Złoty Ołtarz wykonany w IX wieku przez Vuolvinia. Ołtarz zdobią płaskorzeźby przedstawiające sceny z życia Chrystusa i Św. Ambrożego.
Na uwagę zasługuje także ambona, ozdobiona wizerunkami ludzi i zwierząt. Pod amboną mieści się sarkofag Stylichona z IV wieku, na którym widnieją płaskorzeźby przedstawiające postacie świętych. W południowej nawie watro również zwiedzić kaplice grobową z IV wieku (Capella di San Vittorio in Ciel d’Oro). Nazwa kaplicy pochodzi od złotych mozaik na sklepieniu.
Na końcu nawy północnej znajduje się wyjście na, niedokończony przez Bramantego, Krużganek Kanoników (Cortile della Canonica). Warto zwrócić uwagę na kolumny środkowej arkady, które przypominają pnie drzew. Z krużganków prowadzi wejście do małego muzeum, w którym eksponowane są dzieła związane ze świątynią.

Noclegi - rzut oka na ceny dla 2 osób Booking.com

San Marco – Kościół Św. Marka

Via San Marco 2

Kościół powstał w XIII wieku w miejscu wcześniejszej świątyni pod wezwaniem Św. Marka. W 1871 roku do ostrołukowego portalu dobudowana została nowa neogotycka fasada. Kościół zbudowany jest na planie krzyża, posiada dziewięć patrycjuszowskich kaplic, które powstawały od XIV do XIX wieku. We wnętrzu na szczególną uwagę zasługuje sarkofag Settali, autorstwa Giovanniego Balduccia oraz fragmenty późnogotyckich fresków. W kościele podziwiać można obrazy Camilla Procacciniego i Cerana. Na zewnątrz znajduje się pochodząca z XIII wieku dzwonnica.

San Simpliciano – Kościół Św. Simplicjusza

Piazza San Simpliciano 7

Świątynia ufundowana została przez Św. Ambrożego w IV wieku. Dawniej po obu stronach portyku znajdowały się otwarte galerie, skąd wierni mogli uczestniczyć we mszy. W 1870 roku do głównego portalu Maciachini dobudował ozdobioną glazurowanymi płytkami fasadę. We wnętrzu na szczególną uwagę zasługują pochodzące z XIV wieku freski. W chórze znajduje się klasycystyczny ołtarz, a po obu stronach organy ozdobione wykonanymi w XVI wieku przez Aurelia Luiniego freskami.
Z transeptu można dostać się do wczesnochrześcijańskiego Sacellum di San Simpliciano, gdzie przechowywane były relikwie Św. Simplicjusza.

Pozostałe artykuły nt. tego miasta znajdziesz rozwijając MENU.

1 komentarz dla: “Zabytki Mediolanu”

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

  1. rondo malutkie
    jest to rondo dla much.używa się go na zawodach corocznych w mediolanie