Historia Bukaresztu

Historia miasta jest wyjątkowo zróżnicowana; sięga czasów starożytnych. Wtedy to, jak głosi legenda, miejscowość miał założyć pasterz Bucur. Z badań historycznych wynika jednak, że założycielem miasta był Mircza Stary. Tym samym Bukareszt powstał po zwycięstwie nad Turkami w XIV wieku. Warto tez zauważyć, że w dokumentach historycznych Bukareszt pojawia się po raz pierwszy dopiero w 1459 roku, kiedy jest mowa o fortecy Bucureşti. Stał się on wtedy rezydencją wołoskiego księcia Włada Palownika. W owym czasie wybudowano Curtea Veche (Stary Dwór), późniejsza letnią rezydencję dworską.

W 1595 roku Turcy najechali na miasto i je spalili. Dość szybko Bukareszt został odbudowany; rozwijał się też prężnie pod względem gospodarczym, dzięki czemu znacznie zwiększyła się liczba mieszkańców. Z czasem miasto stało się znaczącym ośrodkiem handlowym na Wołoszczyźnie.

W XIX wieku przynależność Bukaresztu do Wołoszczyzny, a później do Rumunii, stała się przyczyną licznych sporów z Imperium Osmańskim, Austrią (a późnej z Austro – Węgrami) oraz z Rosją. Zresztą Rosjanie okupowali miasto dwukrotnie (w 1828 roku oraz w latach 1853 – 1854). W 1854 roku rozpoczęła się okupacja austriacka, która potrwała do marca 1857 roku.

W 1861 roku doszło do połączenia Wołoszczyzny i Mołdawii, w związku z czym powstało Księstwo Rumunii ze stolica w Bukareszcie. Od tego też czasu odnotowuje się kolejny rozwój miasta oraz wzrost liczby jego mieszkańców. W tym okresie powstało także wiele ekstrawaganckich budowli, które imponowały swoimi rozmiarami i wyglądem. Nic więc dziwnego, że zaczęto mówić o mieście jak o „Paryżu Wschodu”.

Lata wojny i okupacji przyniosły wiele zniszczeń. Jeszcze gorszy wynik dla tutejszej zabudowy przyniosły lata rządów Nicolae Ceauşescu (1965 – 1989), kiedy to znaczna część historycznego centrum miasta została zrównana z ziemią. Postawiono tam socrealistyczne budynki oraz wysokie apartamentowce i bloki mieszkalne. Jakby tego było mało w 1977 roku doszło do trzęsienia ziemi o sile 7,4 w skali Richtera.

W 1989 r. Ceauşescu stracił władzę. Jedenaście lat później rozpoczął się kolejny rozwój miasta, jego unowocześnianie i dostosowywanie do europejskich standardów. I o ile w północnej części miasta realizowanych jest sporo projektów ekonomicznych, o tyle w historycznym centrum trwają prace restauracyjne.