Historia Kijowa

Historia Kijowa

Historia miasta zaczyna się w V wieku, kiedy to na omawiane tereny przybyli Waregowie. To właśnie oni są ojcami założycielami dzisiejszej stolicy Ukrainy. Nazwa miasta wzięła się najprawdopodobniej od imienia Kij, które nosił pierwszy książę ruski, żyjący około VI wieku.

W VII stuleciu istniał tu gród Polan naddnieprzańskich. Jego gwałtownemu rozwojowi sprzyjało położenie na skrzyżowaniu ważnych szlaków komunikacyjnych. Niespełna dwieście lat później Kijów został stolicą Rusi Kijowskiej, czyli wczesnofeudalnego państwa staroruskiego. Obejmowało ono ziemie od Morza Bałtyckiego, Morza Czarnego aż po dorzecze Oki i Wołgi.

Największy rozwój miasta przypadł na XI wiek, kiedy to miasto stało się głównym centrum prawosławia i jedną z najbogatszych miejscowości w całej Europie. Kijów utrzymywał wtedy stosunki handlowe zarówno z Bizancjum, jak i z Kaukazem, Azją czy zachodnią częścią Starego Kontynentu. Na ten czas przypada również gwałtowny rozwój rzemieślnictwa, piśmiennictwa, architektury i sztuki. Miasto wypiękniało i diametralnie zmieniło swój wygląd. Niestety, już w 1240 roku zostało poważnie zniszczone przez Tatarów.

W 1363 roku miasto weszło w skład Wielkiego Księstwa Litewskiego. Pełniło w nim ważną rolę gospodarczą i kulturalną. Pod koniec XV wieku Kijowowi nadano prawa miejskie.

Kolejny zwrot w historii Kijowa nastąpił w 1569 roku, gdy miasto znalazło się w granicach państwa polskiego. Stało się tak na mocy postanowień Unii Lubelskiej. Jednak już w II połowie XVII wieku miasto przeszło pod rządy Rosji. Stan ten utrzymywał się do 1919 roku, kiedy to Kijów został zdobyty przez wojska Józefa Piłsudskiego.

W 1934 roku miasto zostało stolicą Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Dopiero po rozpadzie Związku Radzieckiego, Kijów stał się stolicą niepodległego, suwerennego państwa ukraińskiego.